Lipa szerokolistna
Tilia platyphyllos Scop. — lipa szerokolistna, lipa wielkolistna (ang. summer linden)
Rodzina: Tiliaceae — lipowate
Drzewo wysokości do 30 m, o szerokiej, stożkowatej koronie. Korowina brązowoszara o długich bruzdowatych, często skośnie biegnących spękaniach. Pędy czerwonozielone, w młodości zwykle owłosione. Dolna łuska okrywająca pąk równa połowie jego długości lub krótsza. Liście skrętoległe, 6-10 cm długości, szerokojajowate, z reguły asymetryczne, na wierzchołku wyciągnięte, z nasadą sercowatą lub ukośnie uciętą. Brzegi regularnie, ostro piłkowane. Blaszki obustronnie zielone, pod spodem jasno owłosione na nerwach oraz w kątach nerwów. Kwiaty jasnożółte, pachnące, zebrane w 3-5-kwiatowe wierzchotki, zwisające. Kwitnie wcześniej niż lipa drobnolistna, przeważnie w drugiej połowie czerwca. Owoce - kuliste orzeszki, do 10 mm średnicy, z 5 wyraźnymi żebrami, twarde, gęsto, kutnerowato owłosione.
Występowanie. Europa, Azja Mniejsza, Iran. W górach do 1800 m n.p.m. (Alpy). W Tatrach do 960 m n.p.m. Siedliska żyznych lasów liściastych, głównie grądy oraz zboczowe lasy klonowo-lipowe.
Roślina lecznicza i miododajna. Była drzewem czczonym i świętym. W polskich dworach po urodzeniu się dziewczynki wysadzano lipę jako pamiątkę tego zdarzenia. Uważano że, w żadnej innej kołysce dziecko nie spało tak dobrze i nie chowało się tak zdrowo jak właśnie w lipowej. Wyrabiano z niej trzonki do kropideł. Wierzono, że w lipę nigdy nie uderza piorun, co z kolei skutkowało sadzeniem jej w zagrodach i wokół domostw. Od niej pochodzą nazwy wielu miejscowości, z których najbardziej znana to Święta Lipka. Według wierzeń cień lipy nigdy nie sprowadzał choroby, ani nie uśmiercał ludzi. Korzenie lipy są bardzo odporne na ugniatanie, dlatego też często sadzono ją przy kościołach i drogach, gdzie był duży ruch ludzi oraz różnych pojazdów.
Oferta
Kamera
Gra - WOB
