Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu
„[...]Z jednej strony Ogród ma służyć do nauki słuchaczy leśnictwa, cele więc pedagogiczno-dydaktyczne są na względzie, z drugiej strony ma Ogród być terenem, gdzie będzie można przeprowadzić wiele obserwacyj i spostrzeżeń, oświetlających bądź to teoretyczne, bądź praktyczne zagadnienia, służyć więc winien celom badawczo-naukowym”. Konstanty Stecki 1928 rok
Krzew naturalnie występujący w zachodnich Chinach. Dorasta do 5 m wysokości, ma sztywne, grube, wyprostowane, bardzo słabo rozgałęzione pędy. Ozdobny głównie z kwiatów oraz dojrzewających we wrześniu bardzo charakterystycznych owoców. Owoce są walcowate, mięsiste i pokryte niebieskim nalotem woskowym. Mają do 10 cm długości i do 2 cm średnicy. W środku wypełnione są białą, mleczną, lepką substancją i czarnymi, spłaszczonymi nasionami. Po dojrzeniu rozpadają się wydzielając galaretowatą masę. Owoce są jadalne i dość słodkie, ale ich konsystencja i wygląd raczej nie zachęca do spożycia. To właśnie za sprawą owoców bywa nazywany „palcami nieboszczyka”. Jesienią kiedy wszystko dookoła przyjmuje ciepłe barwy, z daleka widać ich niespotykany sinobłękitny kolor. Zebrane obok siebie wyglądają niczym palce zombii.
Liście palecznika są duże (długości 50-100 cm), pierzasto złożone z 12-25 listków, długości 6-15 cm i szerokości 4-10 cm, ostro zakończone i całobrzegie, na wierzchu zielone, od spodu sinoniebieskie. Kwiaty dzwonkowate, złożone tylko z żółtawozielonych działek kielicha, długości do 3 cm i średnicy do 1 cm, ułożone są w długie (do 50 cm) zwisające grona, wyrastające na końcach pędów bocznych. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, ale kwiaty schowane wśród liści, mało widoczne. Stosunkowo odporny na mróz, ale w bardzo surowe zimy może zmarznąć do śniegu.
Tolerancyjny względem podłoża, ale najlepiej rośnie na glebach żyznych, o umiarkowanej wilgotności i odczynie lekko kwaśnym. Preferuje stanowiska lekko zacienione, choć dość dobrze radzi sobie na słońcu. Sadzi się go w grupach z innymi krzewami i drzewami w miejscach zacisznych i osłoniętych. Gatunek typowo amatorski, ciekawy ze względów kolekcyjnych.