Platan klonolistny

•  E-mail

Chociaż znany w Europie od w 1640 roku, kiedy to pojawił się w Anglii, jego pochodzenie nie jest do końca pewne. Przypuszcza się, że jest mieszańcem pomiędzy śródziemnomorskim platanem wschodnim, a zachodnim pochodzącym z Ameryki Północnej. Jest wyjątkowo wytrzymały na warunki miejskie i przemysłowe. Doskonale znosi suche powietrze, a jego gładkie, skórzaste liście nie zatrzymują kurzu i sadzy.
Platany to duże drzewa dorastające do 35 m wysokości o szerokiej, rozłożystej koronie. Pień niski i gruby jest często rozgałęziony tuż nad ziemią na kilka grubych konarów. Kora platanów jest gładka, bez spękań, szarobrązowa, łuszcząca się łaciato dużymi płatami. Kora pod złuszczonymi fragmentami ma kolor zielonawoszary, żółty lub oliwkowy. Oliwkowe są również młode pędy.
Duże, klapowaneliście przypominają liście klonu, są skórzaste i błyszczące. Jesienią przebarwiają się na żółto lub żółtobrązowo.
Platany są jednopienne. Ich niepozorne kwiaty skupione są w rozdzielnopłciowych główkach. Owocami są wrzecionowate orzeszki, zebrane w główki o średnicy 2 cm. Na szypułce zwisają zwykle po dwa. Po opadnięciu liści stanowią przez krótki czas do opadnięcia ciekawą ozdobę.
W młodym wieku platany są nie całkiem odporne na mrozy, starsze okazy wytrzymują nasze zimy bez problemu.
Platany wymagają dość żyznych, świeżych gleb, umiarkowanie wilgotnych. Najbardziej wskazane gleby gliniasto-piaszczyste, o odczynie lekko kwaśnym, łatwo nagrzewające się i słoneczne stanowiska.
Polecane do parków, jako drzewo samotne, z dużą ilością miejsca dla rozwoju korony, sadzone na trawnikach, nad wodą lub też jako drzewa alejowe. Używane często do obsadzania szerokich ulic i alei. Tolerują cięcie i czasami stosowane są na wysokie, strzyżone szpalery.
Niestety często chorują. Są wrażliwe na grzyb Gloeosporium nervisequum, atakujący liście w okresie wiosennym i powodującym ich opadanie.
Młode części rośliny (liście, pędy) pokryte są gwiazdkowatymi włoskami, które u niektórych osób mogą powodować uczulenia.