dr hab. inż. Ireneusz Laks,

Urodził się 22 lipca 1964 roku w Mogilnie. W 1984 roku ukończył naukę w pięcioletnim Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Bielicach (woj. kujawsko-pomorskie). Od września 1984 do sierpnia 1986 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową.

W październiku 1986 roku rozpoczął studia wyższe magisterskie na wydziale Melioracji Wodnych ówczesnej Akademii Rolniczej w Poznaniu. Studia ukończył w maju 1991 roku otrzymując absolutorium, a w czerwcu tegoż roku obronił pracę dyplomową i zdał egzamin magisterski na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska. Praca magisterska pt. Komputerowe obliczanie filtracji ustalonej pod jazami melioracyjnymi została wyróżniona nagrodą JM Rektora Akademii Rolniczej w Poznaniu im. Profesora Zwolińskiego.

Od 1 października 1991 roku pracuje w Katedrze Mechaniki Budowli
i Budownictwa Rolniczego na stanowisku asystenta. Odbył studia uzupełniające z zakresu modelowania ruchu wód gruntowych w Wageningen Agricultural University (od 1.02.1993 do 31.06.1993) w ramach projektu Tempus EWA-Ring, oraz dwutygodniowy staż naukowy w Coimbra University (Portugalia) w ramach projektu Tempus SWARP (od 18.06.1995 do 2.07.1995).

W dniu 21 października 1999 roku obronił, z wyróżnieniem, na Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu rozprawę doktorską pt. Modelowanie przepływów nieustalonych w korytach i zbiornikach przyrzecznych okresowo prowadzących wodę.
Po uzyskaniu stopnia doktora nauk rolniczych, w zakresie kształtowania środowiska uzyskał z dniem 1 grudnia 1999 roku mianowanie na stanowisko adiunkta w Katedrze mechaniki Budowli i Budownictwa Rolniczego.

Będąc pracownikiem Katedry Mechaniki Budowli i Budownictwa Rolniczego uczestniczył lub kierował szeregiem projektów badawczych realizowanych w ramach grantów Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz badań własnych i statutowych.

Początkowo jego zainteresowania naukowe były ukierunkowane na zagadnienia związane z modelowaniem ruchu wód gruntowych z wykorzystaniem metod numerycznych takich jak Metoda Elementów Skończonych (MES) czy Metoda Różnic Skończonych (MRS). Jako osoba posiadająca szeroką wiedzę programistyczną uczestniczył w badaniach związanych z implementacją metod numerycznych w adekwatny program czy system komputerowy umożliwiający realizację obliczeń dla złożonych zagadnień filtracyjnych. Pod kierunkiem prof. dr hab. inż. B.J. Wosiewicza rozwijał program FILJAZ służący do generowania i rozwiązywania modeli ustalonego przepływu filtracyjnego pod budowlami piętrzącymi bazujący na MES. Program ten stanowił element systemu SYMEL zrealizowanego w ramach rządowego projektu RRI14.

W roku 1993 tematyka badawcza została rozszerzona o zagadnienia modelowania przepływu cieczy w sieci kanałów otwartych. Było to spowodowane faktem, że został powołany do zespołu realizującego projekt badawczy budowy komputerowego systemu analizy i prognozowania przepływów nieustalonych o nazwie SPRUNER. System ten został wykonany na zamówienie ówczesnej Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej (ODGW) w Poznaniu. Cechą unikatową tego systemu w skali naszego kraju była architektura informatyczna umożliwiająca jego użytkowanie przez instytucje i osoby nie posiadające wiedzy fachowej na temat zjawiska przepływów nieustalonych w sieciach otwartych. Był to dotychczas jedyny tego typu system utworzony przez polską jednostkę naukową a eksploatowany przez administrację państwową bez bezpośredniego wsparcia kadry naukowej. 

W trakcie budowy systemu SPRUNER pojawiło się wiele zagadnień naukowych, których rozwiązanie wymagało poszerzenia stanu wiedzy o zagadnieniach numerycznego modelowania przepływów w kanałach otwartych. W szczególności dotyczyło to modelowania kanałów ulgi lub starorzeczy, które prowadzą wodę tylko okresowo oraz pracy zbiorników przyrzecznych (polderów), które w sposób istotny mogą oddziaływać na reżim przepływu.  Kolejnymi zagadnieniami naukowymi, które pojawiły się w trakcie badań nad modelowaniem przepływów w sieciach rzecznych były szerokie doliny zalewowe, dla których nie jest spełnione podstawowe kryterium ruchu jednowymiarowego czyli jeden dominujący kierunek przepływu o kierunku zgodnym ze spadkiem dna cieku.

Podane powyżej obszary działalności naukowej są ukierunkowane na użyteczność w sferze praktycznej poprzez implementację rozwiązań w rozwijany system komputerowy SPRUNER. W wielu aspektach jest on porównywalny a czasami i przewyższa takie systemy jak HEC-RAS czy MIKE pomimo znacznie mniejszych nakładów poniesionych na jego wytworzenie i rozwój.

Jest autorem lub współautorem 4 oryginalnych prac twórczych w języku kongresowym, 1 monografii, 21 oryginalnych prac twórczych w języku niekongresowym oraz 6 prac konferencyjnych. Uczestniczył wielokrotnie w cyklicznych konferencjach z zakresu hydrauliki, hydrotechniki i modelowania, takich jak: Szkoła Hydrauliki, Problemy Hydrotechniki, Modelowanie procesów hydrotechnicznych.

Działalność dydaktyczna obejmuje realizację zajęć z przedmiotów Technologie Informacyjne (ćwiczenia i wykłady na kierunku Inżynieria Środowiska i Gospodarka Przestrzenna, studia stacjonarne i niestacjonarne) oraz Informatyczne Podstawy Projektowania (ćwiczenia na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych). Zajęcia te realizowane są często z wykorzystaniem platformy e-learning Moodle. Jest prekursorem wykorzystania na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu rozwiązań e-learning w procesie dydaktycznym. Był członkiem zespołu wykonującego materiały dydaktyczne w formie internetowych kursów e-learning z zakresu termodynamiki dla kierunku zamawianego „Technologie energooszczędne w budownictwie”.

Zainteresowania: informatyka, lotnictwo, dobra książka, sport.