Biogram

Prof. dr hab. Edmund Kozal, ur. 26.08.1929 roku  w Bugaju (woj, kaliskie); Katedra Hodowli Małych Ssaków i Surowców Zwierzęcych, Złotniki, ul. Słoneczna 1, 62-002 Suchy Las; 1958 – mgr inż. zootechniki – WSR Poznań,  1962 – asystent – WSR Poznań; 1967 – dr inż. – WSR Poznań, 1975 – dr hab. – AR Poznań, 1988 – tytuł naukowy prof. nadzw. – AR Poznań, 1998 – stanowisko prof. zw. – AR Poznań.

Kierownik Studium Podyplomowego z Wielkotowarowej Produkcji Zwierzęcej (1977–82 i 1985–86); Prodziekan ds. Nauki (1981–84); Dziekan Wydziału Zootechnicznego (1987–93); Kierownik Katedry Hodowli Owiec i Kóz (1995–98); Wydziałowy Koordynator ds. Studenckich Praktyk Robotniczych (1970–77), przewodniczący Uczelnianego Zespołu Opiniodawczego  d/s Zleceń (1982–83); Przewodniczący Wydziałowej Komisji ds. Nauki (1984 –87); konsultant ds. owczarstwa i selekcjoner w PPGR Niepruszewo (1961– 99); wiceprezes poznańskiego koła PTZ (1978–82); Sekretarz Naukowy Komisji Nauk Rolniczych PTPN (1984 -87); sekretarz Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej (1969), delegat pomocniczych pracowników do Rady Wydziałowej (1971 – 1974), przewodniczący wydziałowej komisji ds. weryfikacji stypendiów (1977), członek Rektorskiej Komisji ds. Nauki (1985–88), członek uczelnianej komisji dla naboru kandydatów na I rok studiów (1981), członek uczelnianej komisji ds. gospodarowania bezosobowym funduszem płac (1981–84), przewodniczący uczelnianego zespołu opiniodawczego d/s zleceń (1982-83), członek krajowej komisji d/s hodowli owiec przy PTZ, członek zarządu Stowarzyszenia Absolwentów AR w Poznaniu (1984 –90), Członek Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN (1996–98); opiekun sekcji  hodowli owiec Koła Naukowego Zootechników (1968–78); opiekun studenckich praktyk robotniczych roku „0” (1970-77).

Wykłady z przedmiotów: „Chów zwierząt” (Wydział Rolniczy, studia zaoczne), „Hodowla owiec” (Wydział Zootechniczny, studia inżynierskie i magisterskie oraz doktoranckie), „Hodowla i użytkowanie zwierząt” (Wydział Rolniczy – filia AR w Lesznie – studia dzienne). Ćwiczenia z przedmiotów: „Chów zwierząt” (Wydział Rolniczy, studia zaoczne), „Hodowla owiec” (Wydział Zootechniczny, studia zaoczne), seminaria dyplomowe. Ponadto zajęcia dydaktyczne na podyplomowym studium zootechnicznym dla obywateli Zjednoczonej Republiki Arabskiej (Egipt). Wieloletni kierownik przedmiotów: „Chów zwierząt” i „Hodowla i użytkowanie zwierząt”. Autor 1 skryptu ( w j. angielskim).

Główne kierunki badawcze:  prace nad wytworzeniem nowych linii i ras owiec ;  doskonalenie genetyczne owiec syntetycznych linii plennych i mięsnych; użytkowanie mleczne owiec i kóz. Współpraca z krajowymi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi: Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN Jastrzębiec.

Autor 3 książek naukowych/podręczników akademickich, 12 patentów/wdrożeń/ osiągnięć hodowlanych, 55 oryginalnych prac twórczych, 26 artykułów naukowych, 11 prac i streszczeń konferencyjnych, 120 artykułów popularno-naukowych/popularnych. Ponadto autor Przewodnika Metodycznego dla lektorów szkolenia specjalistycznego (1972) oraz 12 publikacji mających charakter wdrożeniowy (instrukcje, folder „Owca wielkopolska”).

Promotor 2 prac doktorskich, recenzent  łącznie 9 recenzji promocyjnych (rozpraw doktorskich, habilitacyjnych oraz dorobku przy ubieganiu się o stopień doktora habilitowanego, stanowiska profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego oraz tytułu profesora).

Nagroda Państwowa zespołowa II stopnia w dziedzinie techniki - za udział w wyhodowaniu wełnisto – mięsnej owcy wielkopolskiej (1978); Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, zespołowa II stopnia – za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych (1976); Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zespołowa I stopnia z tytułu osiągnięć naukowych i postępu technicznego (1987); Nagroda Zespołowa Miasta Poznania i woj. poznańskiego za rok 1965 -  w uznaniu wybitnych zasług w dziedzinie rolnictwa, za osiągnięcia naukowo-badawcze w zakresie owczarstwa i praktyczne ich zastosowanie; Nagroda Sekretarza Naukowego V Wydziału PAN za prace badawcze prowadzone nad efektywnością towarowego krzyżowania owiec (1981); Nagroda specjalna (zespołowa) Redakcji PWRiL w Warszawie za najlepszą publicystykę (cykl artykułów n.t. hodowli owiec w Polsce, zamieszczonych w Przeglądzie Hodowlanym w roku 1971); Nagroda JM Rektora AR w Poznaniu za pracę habilitacyjną (1976), 20 Nagród JM Rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną. Złoty Krzyż Zasługi (1982), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990),  Medal Komisji Edukacji Narodowej (1996), Srebrny Medal 125-lecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1986), Odznaka Honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” (1972); Odznaka „Zasłużony Pracownik Rolnictwa” (1978).

Na emeryturze od 1999 roku.

Najważniejsze publikacje:

1. Kozal E. 1976. Określenie cech użytkowości wełnistej matek pochodzących z krzyżówki owiec  leszczyńskich z merynosem polskim i kentem”. Roczniki WSR w Poznaniu 36: 65 – 87.
2. Kozal E. 1976. Krzyżowanie świniarki z merynosem polskim i kentem celem wytworzenia owcy o wełnie odzieżowej. Roczn. Nauk Rol. AR w Poznaniu – monografie i rozprawy 39.
3. Kozal E., Śliwa Z., Gut A. 1981. Ocena efektu heterozji u owiec mieszańców dwurasowych. Roczn. Pozn. Tow. Przyjaciół Nauk 51: 133 – 143.
4. Kozal E., Śliwa Z., Gut A., Grajczak L. 1982. Użytkowość mięsna tryczków pochodzących z krzyżowania międzyrasowego. Część I. Wyniki tuczu jagniąt do 45 kg. Roczn. AR w Poznaniu 89: 103 – 114.
5. Kozal E., Gut A., Grajczak L. 1983. Wartość rzeźna jagniąt owiec ras czystych, ich mieszańców F1 po owcy wschodnio – fryzyjskiej i F2 po trykach ras mięsnych. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 265: 103 – 107.
6. Kozal E., Gut A., Grajczak L. 1984. Wyniki tuczu i poubojowa ocena trójrasowych jagniąt po trykach telex i berrichone du cher. Roczn. Pozn. Tow. Przyjaciół Nauk 57: 189–196.
7. Kozal E., Janicki J., Grajczak L. 1985. Ocena mleczności owiec wielkopolskich. Roczn. Poznan. Tow. Przyjaciół Nauk  59: 69–79.
8. Kozal E., Ślósarz P. 1986. Wyniki tuczu jagniąt po trykach ras mięsnych i maciorkach merynosa polskiego. Roczn. Pozn. Tow. Przyjaciół Nauk 61: 111 – 116.
9. Kozal E., Grajczak L. 1986. Wartość rzeźna trójrasowych jagniąt tuczonych do 45 kg. Zesz. Prob. Post. Nauk Pol. 303: 213 – 219.
10. Kozal E., Gut A., Steppa R. 1988. Wzrost jagniąt owcy wielkopolskiej w zależności od typu urodzenia I wieku matek. Roczn. Pozn. Tow. Przyjaciół Nauk  65: 117 – 122.

Źródło: Wydział Hodowli i Biologii Zwierząt. Dzieje akademickich studiów w Poznaniu 1951-2011. Redaktor: T. Szwaczkowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu (2011), ISBN 978-83-7160-632-8.