HISTORIA
Katedra Technologii Mięsa jako zespół naukowo - dydaktyczny rozpoczęła swą działalność w Poznaniu 1 września 1953 roku w Wyższej Szkole Rolniczej. Początkowo była ona w strukturze organizacyjnej Wydziału Rolniczego (do 1962 r.) a potem Wydziału Technologii Rolno – Spożywczej (do 1972r). Kontynuatorem działań Katedry Technologii Mięsa był Instytut Technologii Mięsa – jednostka naukowo – dydaktyczna Wydziału Nauk o Żywności i Żywieniu Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu.
Korzenie Katedry Technologii Mięsa sięgają 1946 roku, kiedy to 1 września został utworzony Zakład Technologii Mięsa i Ryb na Wydziale Przemysłu Rolnego w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi. Jego kierownikiem był dr Wincenty Pezacki. Była to, po Warszawie, druga w historii polskiego szkolnictwa wyższego jednostka dydaktyczno – badawcza, która specjalistycznie kształciła kadrę technologów dla potrzeb przemysłu mięsnego. Z dniem 1 września 1950 roku Zakład Technologii Mięsa i Ryb wszedł w skład Wydziału Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej i został przekształcony w Katedrę Technologii Mięsa. W 1953 roku dokonano reorganizacji tego Wydziału, czego rezultatem było przeniesienie, z dniem 1 września 1953 roku, Katedry Technologii Mięsa do Poznania. Weszła ona w skład Wydziału Rolnego powstałej w 1951 roku Wyższej Szkoły Rolniczej. Kierownikiem i organizatorem Katedry był Profesor Wincenty Pezacki. Pierwszymi współpracownikami Profesora w Poznaniu zostali ówczesny mgr inż. Zbigniew Duda oraz mgr Ewa Kukiel. Wkrótce podjęła pracę w Katedrze mgr inż. Barbara Dzierżyńska.
W 1957 roku zorganizowana została Doświadczalna Przetwórnia Mięsa. Spełniała
ona następujące zadania:
• dydaktyczne (ćwiczenia technologiczne z zakresu operacji jednostkowych),
• badawcze (wykonywanie prac badawczych przez pracowników Katedry oraz części doświadczalnej prac magisterskich) oraz
• prowadzona była w niej produkcja towarowa.
Wkrótce, ze względu na produkcję towarową, nadano Przetwórni statut gospodarstwa pomocniczego. W Przetwórni odbywali także praktyki studenci specjalizacji technologia mięsa. Mieli oni zatem możliwość praktycznego przygotowania się do zawodu technologa mięsa. Gospodarstwo pomocnicze Katedry prowadziło produkcję towarową do 1969 roku. Od tego roku służy ona już tylko do realizacji zadań dydaktycznych oraz badawczych i nosi nazwę Przetwórni Doświadczalnej.
W 1969 roku w wyniku reorganizacji Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu z połączenia Katedry Technologii Mięsa i Zakładu Technologii Drobiarstwa utworzono Instytut Technologii Żywności Pochodzenia Zwierzęcego. W 1970 roku Instytut został podzielony na cztery zespoły, a w 1972 roku przekształcono je w zakłady. Były to:
• Zakład Surowców Zwierzęcych
• Zakład Technologii Mięsa
• Zakład Inżynierii i Projektowania Procesów Produkcyjnych
• Zakład Technologii Drobiarstwa.
Od tego czasu w Instytucie były prowadzone dwie specjalizacje: technologia mięsa
i technologia drobiarstwa.
W wyniku kolejnej reorganizacji Wydziału w 1991 roku z Instytutu Technologii Żywności Pochodzenia Zwierzęcego wydzielił się Zakład Technologii Drobiarstwa i przekształcił się w Katedrę Technologii Produktów Drobiarskich. W tym czasie powstała także Katedra Technologii Mleczarstwa, której kierownikiem został nasz dotychczasowy pracownik prof. dr hab. Jacek Wojciechowski. Z pozostałych Zakładów utworzono Instytut Technologii Mięsa,
który w tej strukturze działał do 30 września 2017 roku.
Organizatorem i wieloletnim kierownikiem Katedry Technologii Mięsa, a później Dyrektorem Instytutu Technologii Żywności Pochodzenia Zwierzęcego był prof. dr Wincenty Pezacki (do 1981 r.). Jego następcami byli: prof. dr hab. Jacek Wojciechowski (1981 – 1987), prof. AR dr hab. Józef Gracz (1987 – 91), prof. dr hab. Dzierżyńska-Cybulko (1991 – 1994), prof. dr hab. Waldemar Uchman (1994 – 2000), prof. dr hab. Włodzimierz Dolata (2000 – 2008) i od 2008 do 2017 roku
prof. dr hab. Edward Pospiech.
Obecnie funkcję kierownika Katedry pełni prof. UPP dr hab. Bożena Danyluk. W Katedrze pracuje 12 osób, w tym 7 adiunktów, 3 pracowników inżynieryjno – technicznych.
