Buk pospolity
Fagus sylvatica L. — buk pospolity (ang. European beech)
Rodzina: Fagaceae — bukowate
Wyniosłe drzewo dorastające do 30, a wyjątkowo do 50 m wysokości. Korona gęsta, u osobników rosnących pojedynczo – rozłożysta i nisko osadzona, w zwarciu – wydłużona i osadzona wysoko. Korowina gładka, cienka, jasnoszara i nie łuszcząca się (czasem u starych drzew w dole nieco spękana). Pędy cienkie, zygzakowate. Pąki duże, wrzecionowate, ostro zakończone, odstające od pędu. Liście skrętoległe, długości 5-10 cm, eliptyczne lub jajowate, dość sztywne, jakby skórzaste, lekko błyszczące, na brzegu pofalowane i orzęsione, często pozostają suche na gałęziach aż do wiosny. Kwiaty rozdzielnopłciowe, męskie w zwisających główkach, żeńskie zwykle po 2, wzniesione, otoczone srebrzysto owłosioną okrywą. Owoce – orzeszki 3-graniaste, po 2-3 w zdrewniałych, „kolczastych” okrywach.
Występowanie. Europa. W południowej części zasięgu gatunek górski (do 2400 m n.p.m. na zboczach Etny), a w części północnej – nizinny. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu. W górach do 1305 m n.p.m. (Babia Góra). Drzewo klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Siedliska żyzne i średniożyzne, świeże lub słabo wilgotne. Lasy bukowe – żyzne i kwaśne buczyny górskie oraz niżowe.
Buk jest jednym z najbardziej cienioznośnych gatunków drzew, pod tym względem ustępuje tylko cisowi i jodle. Ma duże wymagania pod względem gleby i klimatu. Sadzony na północnym wschodzie może przemarzać. Drewno buka odznacza się wysokimi własnościami technicznymi. Jest twarde, wytrzymałe, łupliwe lecz mało elastyczne, cenione przez bednarzy, tokarzy, stolarzy. Słynne meble wiedeńskie powstają z bukowego drewna, które jest gięte bezpośrednio po poddaniu go działaniu gorącej pary wodnej. Drewno daje też wyśmienity opał, węgiel drzewny i smołę. Ulistnione gałęzie, ścinane z ogławianych drzew oraz orzeszki bukowe (bukiew) wykorzystywano na paszę dla zwierząt gospodarskich.
Oferta
Kamera
Gra - WOB
